La Plaza Nueva, het nieuwe plein, zo werd inderdaad in Alicante een oud plein genoemd, een plein dat helemaal onder handen werd genomen en dat volgens het stadsbestuur ‘een oase van rust en bijeenkomst’ zou worden.
Maar de inwoners van de omliggende straten en het plein zelf zijn daar helemaal niet meer over te spreken. Om te beginnen heeft men veel kritiek op het nieuwe uitzicht waar volgens de mensen weer eens te veel beton werd gebruikt.
“We leven in een tijd van betonnering” zei een van de bezoekers van het plein.
De gestadig groeiende ‘njet’ van de bevolking tegen het betontijdperk moet architecten en ingenieurs toch wel aan het denken zetten. Beton is een dankbare materie om allerlei vreemde vormen stevig te zetten.
Een eerste staaltje kreeg men al bij het Franse paviljoen op de expo 1958 in Brussel. Sindsdien hebben de architecten zich op de meest onvoorstelbare en risicovolle projecten geworpen om dat beton tot het uiterste te testen.
De laatste jaren gaan er steeds meer stemmen op tegen het beton. In Jávea en Benitatxell bijvoorbeeld spreken steeds meer inwoners zich uit over de ‘kazernes’ en in het landschap vloekende ‘betonnen kubussen’ die huizen zouden moet voorstellen en nog groter ergernis bracht een ‘restauratie’ van het kasteel van Polop, waar twee betonnen torens het idee van het oude kasteel zouden moeten voorstellen.
Ook het nieuwe plein in Alicante ontsnapte niet aan het beton. De rustbanken zijn in beton en hebben geen rugleuning. Voor de rest bestaat de hele decoratie uit beton. Met weemoed denkt men terug aan de banken, lantaarnpalen en fonteinen uit de negentiende eeuw, met zorg en liefde gebeeldhouwd of in elkaar gestoken. Het onpersoonlijke beton biedt dan meer mogelijkheden en is goedkoper, maar de charme van vele pleinen en vooral bergflanken wordt teniet gedaan door beton.
Dat is niet de enige klacht over dit nieuwe plein. De ‘oase van rust en samenkomst’ ligt in het midden van dit plein, maar daarrond hebben alle bars en restaurants de toelating gekregen om alles vol te zetten met tafeltjes, zodat het voor oudere mensen een soort labyrint is om tot bij die oase te komen.
De klachten blijven dus binnen stromen op het gemeentehuis, een oud gebouw dat nog niet in beton werd opgetrokken.
Bron : Costa Blanca Nieuws
