Het provinciale dagblad “Información” wijdde een heel artikel aan de Belgische kolonie Calp, vroeger Calpe.
Nu zijn er wel meer buitenlandse kolonies, bijvoorbeeld de Hollandse kolonie in Albir of de Noorse kolonie in Alfas, maar al sinds de jaren ’80 was Calp een toevluchtsoord voor Belgen; niet alleen voor de vele toeristen en overwinteraars, maar ook voor de Belgische onderwereld op de vlucht voor de justitie.
Vanuit het gemeentebestuur heeft men altijd geopteerd voor de promotie van toeristische paketten om de bezetting van de hotels te garanderen.
Maar al vanaf diezelfde jaren ’80 was Calp al een geliefkoosde uitvalsbasis voor de Belgische profploegen in het wielrennen. Profploegen kwamen er hun trainingskamp opzetten en dat is ondertussen nog uitgebreid, al krijgt men nu veel concurrentie, vooral vanuit Altea.
Quick-Step Soudal, ook bekend als de “The Wolfpack” is een van die ploegen die het meest succes boekte in de geschiedenis van het wielrennen, met meer dan duizend overwinningen. Het wielrennen heeft meer dan 150 miljoen volgers in Europa, vooral in Frankrijk, België, Nederland en Italië. Die trainingskampen hebben Calp in België bekender gemaakt dan gelijk welke andere Spaanse toeristische bestemming. En Quick Step opteert voor Calp.
Calp is dus heel blij met die trainingskampen, want ze geven veel meer publiciteit dan gelijk welke andere promotiecampagne. In de Belgische kranten staat Calp bijna dagelijks in het nieuws.
Maar het zijn niet alleen de profploegen. Het gevolg is dat ook vele amateurs het stadje verkiezen om hier te komen fietsen. En dat bracht dan weer organisaties die de tochten gingen organiseren. In de laatste jaren werden in Calp meer dan twintig zaken opgezet die rechtstreeks of onrechtstreeks verbonden zijn met het wielertoerisme, zoals onderkomen, technische service, huren van fietsen, fysiotherapeuten, etc…
De promotie van Calp, altijd al zon en strand geweest, richt zich steeds meer naar het wielertoerisme.
Het is voor deze kuststad een enorme publiciteit. Maar er zijn ook negatieve reacties. De eerste reactie kwam van het gemeentebestuur van Jávea over het gebruik van de rijweg tussen Jávea en Denia langs de Montgó. Mensen die naar hun werk rijden van de ene stad naar de andere, worden verplicht om een uur lang achter groepjes fietsers te rijden en te laat te komen. Maar ook transportbedrijven, waaronder de Post, beginnen zich zorgen te maken over de vele groepen fietsers die het autoverkeer hinderen. Die klachten worden sterker naarmate de grootte van die wagen. Vrachtwagenchauffeurs en autobusbestuurders kunnen niet zomaar een groep fietsers inhalen en zijn verplicht om dikwijs (bvb tussen Parcent en Castell de Castells of over de Coll de Rates of de bergpas van Bernia) veel tijd te verliezen. Alles heeft zijn voor- en nadelen. Voor het toerisme is die wielerepidemie een zegen, voor vele weggebruikers een miserie. Waar ligt de middenweg?
